Geldi hasat zamanı
Tarlalarıma ekilmiş
Acı tohumlardan yeşermiş
Hüzün başaklarının.
Varıyorum kuşluk vakti
Tarlamın başına,
Bir elimde orak,
Bir elimde masat
Bileyip duruyorum
Aslında kendi kendimi.
Bakıyorum şöyle bir,
Aslında bomboş tarladaki
“Yemyeşil Umutlarım”a,
Sallamaya başlıyorum
Elimdeki orağı yine,
Aslında bomboş tarladaki
“Kurumuş Umutlarım”a.
Her orak darbesiyle
Yıkılıyorlar tek tek.
Ve ben çatlak çatlak,
Ve ben “Su”ya yanan
Kendimi, toprağı,
Derinliklerimde bir yerlerde
Akan suya ulaşamamış
Köklerimi seyrediyorum
Kopan her tel başağın ardından.
Güneş tepeme dikilmiş
Ensemi yakıyor.
Aslında bomboş arazideki
Tek ağacın altına
Sokuluyorum usulca.
Ama güneş yakmaya devam ediyor,
Çünkü,
Aslında bomboş tarladaki
Olmayan “Ulu Çınar” o.
Açıyorum çıkınımı
Aslında bomboş tarladaki
Olmayan “Ulu Çınar”ın altında .
Bir elimde somun,
Koparıyorum insafsızca…
Soğanın cücüğü ve biraz da tuz.
Bütün “Gün”ümü geçirdiğim
Yegane “Öğün”üm.
Siliyorum ağzımı koluma.
Giderek susadığımı hissetmeye başlıyorum.
Susuzluk ciğerlerimi kavuruyor
Aslında bomboş tarladaki
“Derince Kuyu”nun
başına vardığımda.
Salıyorum urganın ucuna bağlı tahta kovayı
Aslında bomboş tarladaki
“Derince Kuyu”nun dibine.
Biraz sallayıp kovayı
Asılıyorum urgana
Susuzluğum
Bir an önce dinsin artık diye.
Kana kana içiyorum
Aslında bomboş kuyudaki
Buz gibi suyu.
Vakittir,
Alıyorum yine elime orağımı,
Aslında bomboş tarladaki
“Saramış Geçmişim”e,
Sallamaya başlıyorum bu sefer.
Akşam çökerken yavaş yavaş
Bende toparlanıyorum artık.
Ve koyuluyorum kalbimdeki
Aslında olmayan “Tarlamdan”
Aslında olmayan “Evim”in yoluna.
Varıyorum kendime,
Yorgunluktan bitmiş bir vaziyette.
Gün ağarıpta
Uyandığımda hepsinin
Aslında bomboş kalbimdeki,
Aslında bomboş acıların,
Aslında bomboş hayalleri olduğunu farkediyorum.
…….
Merhaba penceremden içeri süzülen güneş,
Yeni bir hayat merhaba…
20/07/2002 00:30
RecNes
